Бездапамо́жны
Бездапаможны
- Які́ не мо́жа сам, сваі́мі сі́ламі спра́віцца з чым-не́будзь, які́ ма́е патрэ́бу ў дапамо́зе, слабы́.
- Ве́льмі дрэ́нны, бязда́рны, слабы́ (перано́снае значэ́нне).
| М.р. | Н.р. | Ж.р. | Мн.лік | |
| N | Бездапамо́жны | Бездапамо́жнае | Бездапамо́жная | Бездапамо́жныя |
| N2 | Бездапамо́жнага | Бездапамо́жнага | Бездапамо́жнай | Бездапамо́жных |
| N3 | Бездапамо́жнаму | Бездапамо́жнаму | Бездапамо́жнай | Бездапамо́жным |
| N4 | Бездапамо́жнага | Бездапамо́жнае | Бездапамо́жную | Бездапамо́жных |
| N5 | Бездапамо́жным | Бездапамо́жным | Бездапамо́жнай | Бездапамо́жнымі |
| N6 | Бездапамо́жнага | Бездапамо́жнае | Бездапамо́жную | Бездапамо́жных |
Словазлучэнні:
- бездапамо́жны падле́так;
- бездапамо́жная жанчы́на.
Сказы:
- Дзіця́, заху́танае ў пялё́нку, здава́лася бездапамо́жным.
- Ты така́я бездапамо́жная, Мары́на, што аж стра́шна, як жа ты бу́дзеш жыць дале́й!
